Opis: Kærlighedens almagt: Lucille Brown, aktorka, przyjmuje uwagi i wyznaje miłość Lorda Mortona. Jej szczęście w ich towarzystwie szybko się rozwiewa, gdy on szorstko ją opuszcza po narodzinach dziecka. Nieszczęsna dziewczyna stwierdza, że ​​nie jest w stanie zapewnić dziecku należytej opieki, a jednocześnie kontynuować pracę w teatrze. Oddaje chłopca pod opiekę pani Smith. Następnie Lucille postanawia wyjechać do Ameryki. W Nowym Jorku ma szczęście ubiegać się o pracę w teatrze, w którym właśnie zachorowała główna bohaterka. Po krótkiej próbie, podczas której Lucille przekonuje menadżera o swoich umiejętnościach, pozwolono jej wystąpić jako „Camille”. Jej pierwszy występ okazał się ogromnym sukcesem, a do tej roli została zaangażowana na stałe. Tymczasem u pani Smith umiera syn Lucille, jednak postanowiono nie informować jej o tym, lecz zastąpić go synem pani Smith. Dzięki temu pani Smith i jej matka w dalszym ciągu otrzymują od Lucille pieniądze na opiekę nad dzieckiem. W miarę upływu lat pragnienie Lucille zobaczenia syna staje się tak silne, że postanawia pojechać do Anglii, aby się z nim spotkać. Podczas podróży odnawia znajomość z panem Morrisonem, bogatym Anglikiem. Po przybyciu do pani Smith Lucille odkrywa, że ​​„Willy”, jej rzekomy syn, wyrósł na bardzo niegrzecznego i bezczelnego chłopca, którego Smithowie nie są w stanie kontrolować. Smutna i przygnębiona wyjeżdża do Londynu. W Londynie pan Morrison wydaje na jej cześć wspaniały festyn kwiatowy i prosi ją, aby została jego żoną. Lucille, nie wiedząc, co robić, zgadza się wyjść za niego za mąż, milczy jednak na temat swojego romansu z Lordem Mortonem. Czas mija, a ich córka, około dziewięcioletnie dziecko, znajduje ich blisko siebie. W tym czasie syn „Willy” stał się bardzo złośliwy, a jego towarzysze byli najniższego sortu. Udaje mu się dowiedzieć, że Lucille przesyła pieniądze pani Smith w zamian za jego wsparcie. Mając kłopoty z policją, postanawia wykorzystać tę wiedzę na swoją korzyść. Lucille otrzymuje od niego list z żądaniem pieniędzy. Udaje się do cieszącego się złą sławą kurortu, który on nazwał miejscem spotkań. Tutaj drwi z niej, że jest jego matką. Błaga go i błaga, aby opuścił to miejsce i zaczął prowadzić inne życie. Zabiera jej klejnoty i pieniądze, ale nie zgadza się na reformę. Raz po raz zmuszona jest się z nim spotykać i dawać mu pieniądze. Jej mąż nabiera podejrzeń i zatrudnia detektywa, aby ją śledził. Zrozpaczona Lucille odwiedza panią Smith, prosząc o radę i pomoc. Po przybyciu na miejsce dowiaduje się, że policja ponownie poszukuje „Willy’ego”. Kiedy wychodzi, pojawia się detektyw, który podsłuchał jej rozmowę z panią Smith i zmusza panią Smith do wyznania, że ​​„Willy” nie jest synem Lucille, ale jej własnym synem. Ścigany przez policję „Willy” udaje się do Lucille w poszukiwaniu schronienia. Włamuje się do pokoju, w którym ona siedzi przy łóżku swojej córeczki. Podczas kłótni Lucille i „Willy’ego” dziewczyna biegnie do ojca i opowiada mu o okropnym mężczyźnie, który jest z jej matką. Morrison chwyta rewolwer i wpada do pokoju Lucille. On i „Willy” walczą, a „Willy” zostaje śmiertelnie ranny. Mąż, wierząc, że zabił kochanka swojej żony, jest oszołomiony, gdy podekscytowana kobieta woła: „To był mój syn”. W tym momencie detektyw przyprowadza panią Smith, która odrywa się od niego, rzuca się na bok „Willy’ego” i woła: „Nie, to był mój syn."